باندینگ ارتودنسی چیست؟

باند مولر با باند ارتودنسی، همان حلقه‌هایی هستند که در زمان ارتودنسی در اطراف دندان‌های آسیا قرار می‌گیرند و مانند یک لنگر برای سیم کمانی یا همان سیم ارتودنسی هستند. اینگونه نیست که همیشه تمام افراد به این باند نیاز داشته باشند. در صورتی که استفاده از این باند نیاز باشد مهم است که وضعیت آن‌ها حفظ شود تا لق نشوند و به دندان‌ها آسیب نرسانند.

جنس باندینگ ارتودنسی چیست؟ باندینگ ارتوندسی از جنس فولاد ضد زنگ است و بر خلاف براکت‌های ارتودنسی که فقط روی دندان چسبانده می‌شوند، این باندنیگ ها پس از نصب با سمان در جای خود محکم می‌شوند.

بعضی از باندهای ارتودنسی قلابی دارند که برای اتصال لاستیک‌ها یا فنرهای فورسوس (اوربایت با ارتودنسی) به کار می‌رود. برخی دارای یک بخشی شبیه به تونل هستند که سیم کمانی از داخل آن عبور می‌کند. هر چه سیم کمانی کوتاه‌تر شود تراز و فاصله بین دندان‌ها نیز تصییح می‌شود.

باندهای ارتودنسی با رابر باند یا لیگاتورهای الاستیک فرق دارند. رابر باند برای اصلاح ناهنجاری های بایت بین دندان های فک بالا و پائین برای اتصال استفاده می‎شود . لیگاتورهای الاستیک نیز برای محکم کردن سیم کمانی روی براکت‌ها به کار می‌روند.

مراحل باندینگ ارتودنسی چیست؟

مراحل باندینگ ارتودنسی شامل چندین گام دقیق و مهم است که باید به دقت و با مهارت انجام شود تا براکت‌ها به درستی به دندان‌ها متصل شوند و درمان ارتودنسی موثر باشد. در زیر مراحل دقیق باندینگ ارتودنسی را توضیح می‌دهم:

1. تمیز کردن و آماده‌سازی دندان‌ها:

ابتدا دندان‌پزشک یا ارتودنتیست دندان‌ها را با خمیر مخصوص تمیز می‌کند تا هر گونه جرم، پلاک یا بقایای مواد غذایی از سطح دندان‌ها برداشته شود. این مرحله مهم است چون هر نوع آلودگی می‌تواند چسبندگی براکت‌ها را کاهش دهد.

2. خشک کردن دندان‌ها:

پس از تمیز کردن، دندان‌ها باید کاملاً خشک شوند. برای این کار از ابزارهایی مثل مکنده هوا و رول‌های پنبه‌ای برای خشک نگه داشتن سطح دندان‌ها استفاده می‌شود. دندان‌ها باید خشک بمانند تا چسب به خوبی به سطح دندان بچسبد.

3. استفاده از محلول اسید اچ (Etching) برای آماده‌سازی سطح دندان:

برای ایجاد سطحی مناسب برای چسبندگی بهتر، ارتودنتیست از یک محلول یا ژل اسیدی (معمولاً اسید فسفریک ۳۰ تا ۴۰ درصد) روی دندان‌ها استفاده می‌کند. این ماده باعث ایجاد زبری ریز میکروسکوپی در سطح مینای دندان می‌شود که به چسب کمک می‌کند تا به طور مؤثر به دندان بچسبد.

این محلول حدود ۱۵ تا ۳۰ ثانیه روی دندان‌ها می‌ماند و سپس با آب کاملاً شسته و دندان‌ها مجدداً خشک می‌شوند.

4. استفاده از پرایمر و چسب:

پس از اچ کردن دندان، پرایمر (یک ماده باندینگ) روی سطح دندان‌ها زده می‌شود تا پیوند چسب با دندان تقویت شود.

سپس چسب مخصوص ارتودنسی (رزین) به پشت هر براکت زده می‌شود.

5. قرار دادن براکت‌ها:

ارتودنتیست براکت‌ها را به دقت روی هر دندان در محل دقیق خود قرار می‌دهد. این مرحله از حساسیت بالایی برخوردار است زیرا براکت‌ها باید در مکان دقیق قرار گیرند تا حرکت دندان‌ها به درستی انجام شود.

پس از قرار دادن براکت‌ها، ارتودنتیست براکت‌ها را به آرامی فشار می‌دهد تا مطمئن شود که چسب به خوبی در زیر براکت پخش شده و به دندان چسبیده است.

6. سفت کردن چسب با نور آبی (Curing):

برای سخت کردن و فعال کردن چسب ارتودنسی، ارتودنتیست از یک نور مخصوص آبی (لامپ LED یا هالوژن) استفاده می‌کند. این نور باعث سخت شدن رزین چسب و محکم شدن براکت‌ها روی دندان‌ها می‌شود.

معمولاً هر براکت به مدت چند ثانیه تحت این نور قرار می‌گیرد تا کاملاً ثابت شود.

7. قرار دادن سیم ارتودنسی:

• پس از محکم شدن براکت‌ها، ارتودنتیست سیم ارتودنسی را از درون براکت‌ها عبور می‌دهد و آن را با کش‌های مخصوص به براکت‌ها متصل می‌کند.
• سیم ارتودنسی مسئول اعمال فشار تدریجی روی دندان‌ها و حرکت آن‌ها به سمت موقعیت درست است.

8. بررسی نهایی و تنظیمات:

• در پایان، ارتودنتیست بررسی می‌کند که همه براکت‌ها و سیم‌ها در موقعیت صحیح خود قرار گرفته باشند و اگر نیاز به تنظیمات جزئی باشد، انجام می‌دهد.

9. آموزش به بیمار:

• پس از نصب براکت‌ها، بیمار درباره نحوه مراقبت از براکت‌ها و دندان‌ها، اجتناب از غذاهای سخت یا چسبناک، و نحوه صحیح تمیز کردن دندان‌ها با وجود براکت‌ها راهنمایی می‌شود.

مراقبت‌های پس از باندینگ ارتودنسی چیست؟

• پس از انجام باندینگ، ممکن است بیمار در چند روز اول احساس ناراحتی یا فشار کمی در دندان‌ها داشته باشد که طبیعی است و به تدریج بهبود می‌یابد.
• رعایت بهداشت دهان و دندان در طول درمان ارتودنسی بسیار مهم است تا از تجمع پلاک و مشکلات دندانی جلوگیری شود.

تفاوت باندینگ و باند ارتودنسی چیست؟

باندینگ و باند ارتودنسی دو روش مختلف در درمان‌های ارتودنسی هستند که هر کدام کاربردها و مزایای خاص خود را دارند. در باندینگ ارتودنسی، از ماده رزینی همرنگ دندان برای چسباندن براکت‌ها به سطح جلویی دندان‌ها استفاده می‌شود که نیاز به استفاده از بندهای فلزی را از بین می‌برد و این روش باعث می‌شود دستگاه‌های ارتودنسی کمتر به چشم بیایند. پس از چسباندن براکت‌ها، سیم قوسی از میان آن‌ها عبور می‌کند و ارتودنتیست ممکن است از کش‌های شفاف یا همرنگ دندان برای ایجاد فشار بیشتر و حرکت دندان‌ها استفاده کند.

در مقابل، باند ارتودنسی به نصب براکت‌های فلزی که به وسیله سیمان دندان‌پزشکی روی دندان‌ها ثابت می‌شوند اشاره دارد. این براکت‌ها به عنوان پایه‌هایی برای سیم‌های قوسی عمل می‌کنند که با تنظیمات دوره‌ای توسط ارتودنتیست، دندان‌ها را به موقعیت دلخواه هدایت می‌کنند. در این روش همچنین ممکن است از کش‌های لاستیکی برای اعمال فشار بیشتر به جهت اصلاح مشکلات خاص استفاده شود.

اکنون که با هر دو روش باندینگ و باند ارتودنسی آشنا شده‌ایم، به بررسی تفاوت‌های اصلی این دو روش درمانی می‌پردازیم:

تفاوت در کاربرد

باند ارتودنسی:

فرایند نصب براکت‌های سنتی چندین مرحله دارد. ابتدا ارتودنتیست دندان‌ها را تمیز و خشک می‌کند و سپس بندهای فلزی را به دور دندان‌های مولار (آسیاب) قرار می‌دهد. بعد از آن، براکت‌ها با دقت به سطح جلویی هر دندان چسبانده می‌شوند و سیم‌های قوسی از میان براکت‌ها عبور می‌کنند. این فرایند معمولاً حدود ۱ تا ۲ ساعت زمان می‌برد.

باندینگ:

باندینگ ارتودنسی، روشی مدرن‌تر است که روند نصب را ساده‌تر می‌کند. در این روش، ارتودنتیست ابتدا سطح دندان‌ها را برای چسبیدن بهتر مواد باندینگ آماده می‌کند. سپس براکت‌های همرنگ دندان به طور مستقیم به دندان‌ها چسبانده می‌شوند و سیم قوسی نیز محکم می‌شود. این فرایند معمولاً زمان کمتری می‌برد و بین ۳۰ دقیقه تا ۱ ساعت طول می‌کشد.

تفاوت در ظاهر

باند ارتودنسی: براکت‌ها و سیم‌های فلزی سنتی هنگام لبخند زدن یا صحبت کردن به وضوح قابل مشاهده هستند. برخی افراد ظاهر کلاسیک آن‌ها را می‌پسندند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به دلیل دیده شدن آن‌ها احساس ناراحتی کنند.

باندینگ: باندینگ گزینه‌ای با جذابیت ظاهری بیشتر ارائه می‌دهد، زیرا براکت‌ها از مواد همرنگ دندان ساخته شده‌اند و با رنگ طبیعی دندان‌ها ترکیب می‌شوند. این روش باعث می‌شود که درمان کمتر به چشم بیاید و برای افرادی که به دنبال یک گزینه کمتر محسوس هستند، ایده‌آل است.

محدودیت‌های غذایی:

باند ارتودنسی: در صورت استفاده از براکت‌های سنتی، محدودیت‌های غذایی خاصی وجود دارد تا از آسیب به براکت‌ها و سیم‌ها جلوگیری شود. مواد غذایی چسبنده، سفت یا جویدنی باید اجتناب شوند تا وسایل ارتودنسی محافظت شوند.

باندینگ: براکت‌های باندینگ معمولاً مقاوم‌تر هستند و به بیماران اجازه می‌دهند طیف وسیع‌تری از غذاها را مصرف کنند. با این حال، بیماران باید از خوردن غذاهای بسیار سفت یا چسبنده خودداری کنند تا اثربخشی درمان حفظ شود.

قابلیت استفاده در موارد پیچیده:

باند ارتودنسی: براکت‌های سنتی در اصلاح بسیاری از مشکلات ارتودنسی، از جمله نامرتبی‌های شدید و مال‌اکلوژن‌های پیچیده، بسیار مؤثر هستند.

باندینگ: در حالی که باندینگ برای موارد مختلف مناسب است، ممکن است بهترین انتخاب برای مشکلات ارتودنسی بسیار پیچیده نباشد.

باندینگ یا باند ارتودنسی؟

در نتیجه، باندینگ و باند ارتودنسی هر دو روش‌های مؤثری برای رفع مشکلات ارتودنسی و دستیابی به لبخندی زیبا و صاف هستند. باند ارتودنسی با رویکرد سنتی و اثبات‌شده خود، انتخابی عالی برای موارد پیچیده است و به عنوان گزینه‌ای مقرون‌به‌صرفه‌تر شناخته می‌شود. از سوی دیگر، باندینگ گزینه‌ای کمتر محسوس و از نظر زیبایی جذاب‌تر ارائه می‌دهد، به ویژه برای افرادی که ترجیح می‌دهند درمان آن‌ها کمتر دیده شود.

در نهایت، انتخاب صحیح بین باندینگ و باند ارتودنسی به نیازها و ترجیحات خاص شما و همچنین توصیه‌های ارتودنتیست شما بستگی دارد. با مطرح کردن نگرانی‌ها و اهداف خود با یک متخصص ارتودنسی مجرب، می‌توانید تصمیمی آگاهانه بگیرید و سفر خود را به سوی لبخندی مطمئن و درخشان آغاز کنید.

به یاد داشته باشید که هر مورد ارتودنسی منحصر به فرد است و دریافت مشاوره حرفه‌ای تضمین می‌کند که برنامه درمانی مناسب برای شما انتخاب شود.

کاربرد باندینگ ارتودنسی چیست؟

باندینگ در ارتودنسی به طور ویژه برای متصل کردن دستگاه‌های ارتودنسی مانند براکت‌ها به دندان‌ها استفاده می‌شود. این روش در درمان‌های ارتودنسی ثابت نقش مهمی دارد و در موارد زیر مورد استفاده قرار می‌گیرد:

1. نصب براکت‌ها:

• باندینگ اصلی‌ترین مرحله در نصب براکت‌های ارتودنسی است. براکت‌ها با استفاده از چسب مخصوص ارتودنسی به سطح دندان‌ها متصل می‌شوند تا بتوانند به سیم ارتودنسی متصل شده و به تدریج دندان‌ها را به موقعیت درست هدایت کنند.

2. اتصال بندهای فلزی به دندان‌های عقبی:

• در برخی درمان‌های ارتودنسی، بندهای فلزی به دور دندان‌های عقبی (مولارها) قرار داده می‌شوند. این بندها از طریق باندینگ به دندان‌ها متصل می‌شوند تا به دستگاه ارتودنسی استحکام بیشتری ببخشند.

3. ترمیم یا بازسازی چسب براکت‌ها:

• در مواردی که براکت‌ها به دلیل فشار یا خوردن مواد غذایی سخت از دندان جدا شوند، از باندینگ برای اتصال مجدد آن‌ها به دندان‌ها استفاده می‌شود.

4. استفاده در درمان‌های ارتودنسی نامرئی:

• در درمان‌های ارتودنسی با استفاده از تری‌های شفاف (مانند Invisalign)، گاهی برای کمک به هدایت بهتر دندان‌ها، “attachments” کوچکی روی سطح دندان‌ها نصب می‌شود. این اجزاء کوچک با روش باندینگ به دندان‌ها چسبانده می‌شوند.

5. قرار دادن ابزارهای جانبی ارتودنسی:

• باندینگ برای نصب ابزارهای جانبی مانند دکمه‌های کوچک (buttons) یا اتصالات خاص که به ارتودنسی کمک می‌کنند (مثلاً در استفاده از الاستیک‌ها) نیز کاربرد دارد. این ابزارها به طور موقت روی دندان چسبانده می‌شوند و به حرکت دندان‌ها کمک می‌کنند.

6. باندینگ برای فیکس کردن نگهدارنده‌ها (Retainers):

• پس از اتمام درمان ارتودنسی، نگهدارنده‌های ثابت برای حفظ موقعیت جدید دندان‌ها ممکن است به صورت دائم در پشت دندان‌ها نصب شوند. این نگهدارنده‌ها نیز با باندینگ به دندان‌ها متصل می‌شوند.

در تمام این موارد، باندینگ ارتودنسی نقش کلیدی در اتصال ایمن و مؤثر اجزای مختلف درمانی به دندان‌ها دارد.

مزایا و معایب باندینگ ارتودنسی

باندینگ ارتودنسی دارای مزایا و معایب خاص خود است که به دندان‌پزشکان و بیماران کمک می‌کند تا تصمیمات آگاهانه‌ای در مورد استفاده از آن بگیرند. در ادامه، مزایا و معایب باندینگ ارتودنسی را بررسی می‌کنیم:

مزایای باندینگ ارتودنسی چیست؟

1. استفاده سریع و آسان:

• باندینگ ارتودنسی به سرعت انجام می‌شود و نصب براکت‌ها با استفاده از چسب مخصوص معمولاً در یک جلسه به اتمام می‌رسد.

1. دقت بالا در قرار دادن براکت‌ها:

• باندینگ امکان قرار دادن دقیق براکت‌ها را روی سطح دندان‌ها فراهم می‌کند، که برای تنظیم صحیح دندان‌ها در طول درمان بسیار مهم است.

1. غیر تهاجمی بودن:

• این روش غیر تهاجمی است و نیازی به تراشیدن یا دستکاری زیاد دندان‌ها ندارد، بنابراین برای ساختار طبیعی دندان‌ها آسیب‌زا نیست.

1. استحکام و ماندگاری:

• چسب‌های ارتودنسی که در باندینگ استفاده می‌شوند، معمولاً استحکام بالایی دارند و می‌توانند فشارهای ناشی از نیروهای ارتودنسی را تحمل کنند.

1. قابل ترمیم بودن:

• در صورتی که براکت‌ها به هر دلیلی از دندان جدا شوند، باندینگ می‌تواند به راحتی دوباره انجام شود و نیازی به روش‌های پیچیده نیست.

1. هماهنگی با مواد ارتودنسی:

• مواد باندینگ به گونه‌ای طراحی شده‌اند که با براکت‌ها و سایر اجزای ارتودنسی به خوبی سازگار هستند و از آن‌ها به طور ایمن حمایت می‌کنند.

معایب باندینگ ارتودنسی چیست؟

1. احتمال جدا شدن براکت‌ها:

• براکت‌ها ممکن است به دلیل فشار زیاد، خوردن غذاهای سخت یا تصادفات از دندان جدا شوند. این مشکل به خصوص در مورد دندان‌های جلویی یا هنگام استفاده از براکت‌های سرامیکی شایع‌تر است.

1. حساسیت به مواد باندینگ:

• برخی از بیماران ممکن است به مواد چسب یا رزین مورد استفاده در باندینگ حساسیت داشته باشند، هرچند این موارد نادر است.

1. نیاز به مراقبت دقیق:

• پس از باندینگ ارتودنسی، مراقبت از براکت‌ها بسیار مهم است. تجمع پلاک در اطراف براکت‌ها می‌تواند منجر به مشکلات لثه و پوسیدگی دندان شود.

1. محدودیت در رژیم غذایی:

• بعد از باندینگ، بیماران باید از خوردن غذاهای سخت یا چسبناک خودداری کنند، چرا که این غذاها ممکن است باعث جدا شدن براکت‌ها شوند.

1. آسیب احتمالی به مینای دندان:

• در برخی موارد، هنگام جدا کردن براکت‌ها پس از پایان درمان، اگر باندینگ به درستی انجام نشده باشد یا دندان‌پزشک به طور ناخواسته مینای دندان را تحت تأثیر قرار دهد، احتمال آسیب جزئی به مینای دندان وجود دارد.

1. نیاز به تکرار در صورت خرابی:

• اگر براکت‌ها جدا شوند، نیاز به مراجعه مجدد به ارتودنتیست برای باندینگ مجدد است که می‌تواند زمان‌بر باشد.

بایدها و نبایدهای پس از باندینگ ارتودنسی

مراقبت‌های پس از انجام باندینگ ارتودنسی بسیار مهم هستند تا براکت‌ها و دستگاه‌های ارتودنسی به خوبی روی دندان‌ها باقی بمانند و درمان به صورت مؤثر ادامه یابد. با رعایت دستورالعمل‌های زیر، می‌توانید از بروز مشکلات جلوگیری کرده و به نتایج بهتری در درمان ارتودنسی دست یابید:

1. رعایت بهداشت دهان و دندان:

• مسواک زدن منظم: باید حداقل ۲-۳ بار در روز، خصوصاً پس از هر وعده غذایی، دندان‌ها را با مسواک نرم و مخصوص ارتودنسی تمیز کنید. این کار از تجمع پلاک در اطراف براکت‌ها و سیم‌ها جلوگیری می‌کند.
• استفاده از نخ دندان: استفاده از نخ دندان ارتودنسی یا فلاس تریدر برای تمیز کردن فاصله بین دندان‌ها و زیر سیم ارتودنسی توصیه می‌شود.
• شستشوی دهان با دهانشویه: استفاده از دهانشویه حاوی فلوراید می‌تواند به تقویت مینای دندان و جلوگیری از پوسیدگی کمک کند.

2. اجتناب از خوردن غذاهای سخت و چسبناک:

• غذاهای سخت: غذاهایی مانند آجیل، چیپس، نان‌های سفت، یخ، ذرت بو داده و غذاهایی که نیاز به جویدن محکم دارند می‌توانند به براکت‌ها و سیم‌ها آسیب بزنند و باعث جدا شدن براکت‌ها شوند.
• غذاهای چسبناک: خوردن مواد چسبناک مانند آدامس، تافی، کارامل و شکلات چسبناک باید اجتناب شود، زیرا این غذاها ممکن است به براکت‌ها و سیم‌ها بچسبند و آن‌ها را از جای خود خارج کنند.
• غذاهای قندی: کاهش مصرف مواد قندی (مثل شیرینی‌ها و نوشابه‌های شیرین) به پیشگیری از پوسیدگی دندان‌ها کمک می‌کند.

3. حفظ سلامت براکت‌ها و سیم‌ها:

• از فشار مستقیم به براکت‌ها خودداری کنید، مثلاً نباید با دندان مواد غذایی سفت را گاز بزنید.
• از جویدن اشیاء غیرخوراکی مانند خودکار، مداد یا ناخن اجتناب کنید، زیرا می‌تواند باعث شکستگی براکت‌ها شود.

4. مراجعه منظم به ارتودنتیست:

• مراجعه به ارتودنتیست طبق برنامه تعیین‌شده بسیار مهم است. این جلسات برای تنظیم سیم‌ها و بررسی وضعیت براکت‌ها ضروری هستند. اگر براکت یا سیم ارتودنسی از جای خود خارج شود، باید سریعاً با ارتودنتیست تماس گرفته و آن را اصلاح کنید.

5. مدیریت ناراحتی‌های اولیه:

• در روزهای اول پس از باندینگ، ممکن است دندان‌ها حساس یا دردناک شوند. این ناراحتی معمولاً موقتی است و با استفاده از مسکن‌های ملایم (مانند ایبوپروفن یا استامینوفن) می‌توان آن را کنترل کرد.
• اگر براکت یا سیم باعث زخم شدن لثه یا داخل دهان شود، می‌توانید از موم ارتودنسی روی براکت‌ها یا سیم‌ها استفاده کنید تا از ایجاد زخم جلوگیری کنید.

6. پرهیز از بازی با اجزای ارتودنسی:

• سعی کنید با زبان یا دست‌های خود به براکت‌ها و سیم‌های ارتودنسی دست نزنید یا آن‌ها را جابجا نکنید. این کار می‌تواند باعث آسیب به تجهیزات ارتودنسی یا تأخیر در درمان شود.

7. مصرف غذاهای نرم در روزهای اول:

• در چند روز اول پس از نصب براکت‌ها یا هر بار تنظیم سیم‌ها، ممکن است دندان‌ها کمی حساس باشند. در این مدت، بهتر است از غذاهای نرم مانند سوپ، ماست، پوره سیب‌زمینی، و تخم‌مرغ استفاده کنید تا از فشار زیاد بر روی دندان‌ها جلوگیری شود.

8. مصرف مواد غذایی به قطعات کوچک:

• غذاهای سفت یا بزرگ را به قطعات کوچک برش دهید تا جویدن آن‌ها راحت‌تر باشد و فشار زیادی به براکت‌ها وارد نشود.

9. استفاده از محافظ دهان در هنگام ورزش:

• اگر فعالیت‌های ورزشی انجام می‌دهید، مخصوصاً ورزش‌هایی که احتمال برخورد فیزیکی دارند (مانند فوتبال، بسکتبال یا کشتی)، استفاده از محافظ دهان (mouthguard) برای محافظت از براکت‌ها و دندان‌ها بسیار ضروری است.

10. پیگیری مشکلات احتمالی:

• در صورتی که براکت‌ها شل شدند، سیم‌های ارتودنسی خم شدند، یا هر گونه مشکل دیگری به وجود آمد، سریعاً به ارتودنتیست مراجعه کنید. تأخیر در رفع مشکلات می‌تواند طول درمان را افزایش دهد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از مشکلات احتمالی در طول درمان ارتودنسی جلوگیری کرده و درمان موفقیت‌آمیزی داشته باشید.

سوالات رایج در مورد باند ارتودنسی

مدت زمان مشاهده نتایج در درمان باندینگ و باند ارتودنسی چقدر است؟

مدت زمانی که طول می‌کشد تا نتایج قابل توجهی از درمان‌های باندینگ و باند ارتودنسی مشاهده شود، می‌تواند متفاوت باشد. با این حال، با استفاده مداوم و مراقبت مناسب، بیماران معمولاً انتظار دارند طی چند ماه بهبودهایی را مشاهده کنند.

آیا باندینگ و باند ارتودنسی دردناک هستند؟

هر دو درمان ممکن است در ابتدا مقداری ناراحتی ایجاد کنند زیرا دندان‌ها به فشار ناشی از براکت‌ها یا سیم‌ها عادت می‌کنند. با این حال، هرگونه درد معمولاً قابل کنترل و موقتی است.

آیا می‌توانم با باندینگ یا باند ارتودنسی به طور عادی غذا بخورم؟

در حالی که محدودیت‌های غذایی خاصی در هر دو درمان وجود دارد، بیماران به طور کلی می‌توانند انواع مختلفی از غذاها را مصرف کنند. مهم است که از غذاهای سفت، چسبنده یا خیلی ترد که ممکن است به وسایل ارتودنسی آسیب برسانند، خودداری شود.

چند وقت یک‌بار باید به ارتودنتیست مراجعه کنم؟

مراجعات منظم به ارتودنتیست برای هر دو درمان باندینگ و باند ارتودنسی بسیار مهم است. معمولاً به بیماران توصیه می‌شود هر ۴ تا ۸ هفته برای بررسی پیشرفت و انجام تنظیمات لازم به ارتودنتیست مراجعه کنند.

آیا این درمان‌ها بر صحبت کردن من تأثیر می‌گذارند؟

در ابتدا، بیماران ممکن است تغییرات جزئی در صحبت کردن خود تجربه کنند زیرا به براکت‌ها یا سیم‌ها عادت می‌کنند. با این حال، مشکلات گفتاری معمولاً موقتی هستند و با گذشت زمان بهبود می‌یابند.

آیا بزرگسالان هم می‌توانند باندینگ یا باند ارتودنسی انجام دهند؟

بله، هر دو درمان باندینگ و باند ارتودنسی برای بزرگسالانی که مایل به اصلاح هم‌ترازی دندان‌های خود و دستیابی به لبخندی صاف‌تر هستند، مناسب می‌باشند.

سن مناسب برای انجام ارتودنسی چه سنی است؟ (اینجا کلیک کنید)

اگر باند ارتودنسی شل شد چه کنیم؟

اگر باند ارتودنسی (چسب براکت‌ها یا اتصالات ارتودنسی) شل شود، اقدام سریع و مناسب برای جلوگیری از آسیب بیشتر و اختلال در روند درمان ارتودنسی بسیار مهم است. باند شل شده برخلاف یک براکت شل شده که به سیم کمانی متصل می‌ماند، می‌تواند کاملاً جدا و منجر به خفگی شود.

در ابتدا می‌توانید با استفاده از موچین یا انگشتان تمیز به آرامی باند را از روی براکت بردارید. سپس در مراجعه بعدی خود به دندانپزشک تحویل دهید. اگر نتوانستید آن را جدا کنید به شدت مراقب باشید که باند را قورت ندهید.

از بازی کردن با براکت یا سیم شل‌شده با دست یا زبان خودداری کنید. این کار می‌تواند مشکل را بدتر کرده و باعث آسیب بیشتر به براکت یا دندان‌ها شود.

همچنین اگر براکت کاملاً از دندان جدا شده است، آن را نباید از دهان خارج کنید، زیرا ممکن است گم شود. در این صورت، آن را با دقت نگه دارید تا به ارتودنتیست تحویل دهید.

اگر براکت یا سیم شل‌شده باعث ناراحتی یا زخم در دهان شما می‌شود، می‌توانید از موم ارتودنسی برای پوشاندن قسمت آسیب‌زا استفاده کنید. این موم کمک می‌کند که براکت یا سیم کمتر به داخل دهان فشار بیاورد یا زخم ایجاد کند.

تا زمانی که مشکل حل شود، از خوردن غذاهای سفت، چسبناک یا هر نوع غذایی که به براکت‌ها و باند فشار وارد می‌کند، خودداری کنید. این کار می‌تواند از تشدید مشکل جلوگیری کند.

پس از شل شدن باند یا براکت، دقت کنید که آیا حرکت یا تنظیمات دندان‌ها دچار مشکل شده است. هر تغییری را به ارتودنتیست گزارش دهید تا در جلسات بعدی بررسی دقیق‌تری انجام شود.

برای آشنایی بیشتر با روش‌های ترمیم دندان‌ها و اصلاح لبخند اینجا کلیک کنید.